[mi:t] gaat over de ontmoeting tussen mensen, tussen lichamen, tussen het heden en de toekomst. Tegelijkertijd over de ontmoeting met onszelf, de dansers, de makers, de kijkers. Voor sommigen een prettige ervaring, voor sommigen schuurt het.
Ik sprak Floortje Rous over haar inspiratiebronnen en visie op het stuk. Floortje is choreograaf, artistiek leider van Dance Connects Company en bij velen bekend als de enthousiaste dansdocent bij Dance Connects in alle stadsdelen van Amsterdam.
Waardoor word jij geïnspireerd?
Mijn inspiratie haal ik uit het kijken naar mensen. De groep mensen, waar ik nu mee werk, is zo divers in lichaam, leven, ervaring en persoonlijkheid. Iedere danser is anders en vertelt daarom een ander verhaal. De vorm, de stand, de houding van het lichaam, de huid, het gezicht, de bewegingskwaliteiten.
Ieder mens wordt steeds meer zichzelf naarmate hij of zij ouder wordt, zo lijkt het.
Ook vindt ieder mens meer acceptatie en rust naarmate het ouder wordt. Waar de twintiger nog een hele wereld te ontdekken heeft en overal bij moet zijn omdat hij anders iets gemist heeft, kiest de zestiger voor wat hij echt wil, omdat hij weet wat hij echt wil en dus niet het gevoel heeft iets te missen.
Het gevoel van kalmte, rust, berusting, acceptatie is iets waar de jongere generatie van kan leren, terwijl zij op hun beurt hun energie delen met de ouderen en ze daarin “bij de tijd” houden. Dit zie je terug in het stuk, waar de jongeren ongelofelijk hun best doen en op verschillende manieren steeds proberen te ontsnappen aan de rust van de ouderdom. De jeugd vliegt, schiet, schept op, overdrijft tot zij uiteindelijk oog in oog met de toekomst staat. Een toekomst die met open armen zegt “het komt goed”.
Waarom is [mi:t] een voorstelling die iedereen zou moeten zien?
De vragen, het genot, het gevoel van onbehagen, de energie, de dans en de mensen maken dit stuk de moeite waard. Er zijn drie verschillende makers geweest die met eenzelfde groep iets heel anders hebben gemaakt. Je ziet drie verschillende perspectieven, vanuit verschillende generaties, op een ontmoeting tussen jong en oud en op moderne dans. Dit maakt de voorstelling toegankelijk, interessant en gevarieerd. Wat het bijzonder maakt is denk ik niet zozeer de leeftijd van de dansers of het lichaam, maar het feit dat dans echt karakter krijgt door de samenstelling van de groep. Je blijft geboeid door de eigenheid.
Dance Connects Company bestaat uit een mix van jonge professionals en oudere amateurs. Het gezelschap lijkt een mix tussen kunst en welzijn. Wie probeer je te bereiken? Is het stuk bedoelt voor ouderen die geïnspireerd willen worden, of is het een volwaardige voorstelling voor kunst- en cultuurliefhebbers?
Ik probeer met mijn werk dansmakers, dansers, maar ook beleidsmakers op het gebied van kunst en welzijn te bereiken. Nog steeds zijn deze twee zaken beleidsmatig van elkaar gescheiden, terwijl allerlei studies uitwijzen dat kunst- en cultuurparticipatie een basisvoorziening zou moeten zijn. En waarom mag kunst met een welzijnskarakter geen kunst met een grote K heten?
Mijn streven is om ouderen als volwaardige performers in te zetten voor kunst op een hoger niveau, wat niet alleen voor henzelf en hun naaste omgeving, maar ook voor kunstliefhebbers en kunstprofessionals interessant is.
Dit betekent overigens geen fluwelen handschoentjes in het maakproces, maar hard werken aan een goed product. Dit is soms heftig, pijnlijk, vermoeiend en niet altijd even leuk. Zeker gezien de tijdsdruk zeker niet makkelijk. Maar ik geloof wel dat het uiteindelijk allemaal de moeite waard zal zijn.
Waarom moeten mensen naar [mi:t] komen kijken?
[mi:t] is een productie die moderne dans in een ander daglicht zet en je laat zien dat we in een wereld leven waarin heel veel mogelijk is, zolang we de kans pakken om elkaar te ontmoeten en elkaar te zien.
Mensen moeten vooral naar de voorstelling komen als zij geloven in moderne dans voor en door iedereen. Als zij geloven in de combinatie Kunst (met een grote K) en welzijn, als zij geloven dat ouderen in de toekomst niet meer zo genoemd hoeven worden als het gaat over dansers, als zij een toekomst willen voor moderne dans, als zij ontwikkeling willen zien in deze kunstvorm, als zij later zelf nog eens op de planken willen shinen en als zij ook in de toekomst willen genieten van bijzondere moderne dansproducties. En natuurlijk moeten mensen komen kijken om al de geweldige dansers, musici, makers én zichzelf een waardevolle en succesvolle avond te geven!
9 december 2018 / CC Amstel (première)
13 december 2018 / Het Amsterdams Theaterhuis
16 december 2018 / CREA
